Arancini siciliani

Wczoraj tuż przed północą zapakowałam się wreszcie do łóżka z książką na zasłużony odpoczynek, włączyłam radio i przeniosłam się wraz z "Nocą ze smakiem "do słonecznych Włoch. Oczywiście jednocześnie nie słuchałam i nie czytałam - czytałam w przerwach muzycznych:)

Przypomniało mi się, że dawno nie robiłam arancini. Kilka lat temu spędziłam miesiąc w Cineto Romano - małym słodkim miasteczku na południu Włoch. Przy rynku pomiędzy macellerią a gelaterią była smażalnia arancini. Do wyboru, do koloru: z mozzarellą, grzybami, łososiem, szpinakiem, kiełbasą, krewetkami, bakłażanem lub tylko z masłem. A w grudniu z okazji święta Santa Lucia można tam zjeść arancini na słodko, ale ja już wtedy byłam w Polsce i nie dane mi było spróbować.

Ja najbardziej lubię klasyczne, czyli z nadzieniem  mięsno - pomidorowym z dodatkiem groszku. Arancini robię "z głowy", ale dziś wszystko sobie skrzętnie notowałam, byście też mogli poczuć smak Napoli.

Arancini siciliani

Proporcje na 10 kulek wielkości mandarynki:

Nadzienie:
niewielka cebula
3 łyżki z górką mielonego mięsa
2 pomidory (ja dodałam 2 pelati z puszki)
pół małe puszki groszku (ok. 100 g)
sól i pieprz do smaku
łyżka oliwy do smażenia

Otoczka:
2/3 szklanki ryżu (może być arborio, ja użyłam ryżu do sushi)
2/3 szklanki wody
1 jajko
3 łyżki startego parmezanu (można spokojnie dodać ser żółty)
sól i pieprz do smaku
ewentualnie kilka kropel sosu sojowego

Dodatkowo:
jajko i bułka tarta do panierowania
olej do głębokiego smażenia.

Ryż płuczemy 6-7 razy*. Zalewamy taką samą ilością wody, dodajemy szczyptę soli i gotujemy na małym ogniu pod przykryciem 20 minut (sprawdzamy, czy woda za bardzo nie wyparowała, bo ryż się przypali). Zestawiamy z ognia i zostawiamy jeszcze 5 minut pod przykryciem. Możemy też użyć ryżu pozostałego z obiadu.

W tym czasie zajmujemy się nadzieniem. Cebulę drobno siekamy i podsmażamy. Dodajemy mielone mięso i smażymy razem. Gdy mięso już nie jest surowe, dodajemy pokrojone pomidory, smażymy aż woda wyparuje i dosmaczamy. Gdy pomidory są zbyt kwaśne, można dodać odrobinę cukru. Wrzucamy groszek i trzymamy na ogniu pół minuty mieszając.

Wracamy do ryżu. Zdejmujemy pokrywkę, do gorącego ryżu wrzucamy ser i mieszamy, aż się rozpuści. Dosmaczamy wedle gustu solą i pieprzem i odstawiamy do ostygnięcia. Dodajemy jajko i dokładnie mieszamy.

Arancini formujemy jak knedle z mięsem, czyli turlamy w dłoni kulkę, robimy w środku dziurkę, wkładamy nadzienie i zaklejamy. Klasyczne arancini mają wielkość mandarynki. Kulki wrzucamy do roztrzepanego jajka, obtaczamy w tartej bułce i smażymy na głębokim oleju.

Można jeść na ciepło i na zimno. Włosi traktują arancini jako przystawkę.

Proste i pyszne:)

*Płuczę ryż wlewając wodę do garnka i wylewając do drugiego. I ponownie. Wodą po płukaniu podlewam kwiaty - fantastycznie odżywia!

To samo robię z wodą po gotowaniu ziemniaków. A jak w lodówce znajdę podeschnięte drożdże, rozpuszczam je w odrobinie ciepłej wody, rozcieńczam i do kwiatów.

To taka odrobina prywaty Pani Domu:)